Ik ben nooit iemand geweest die van veranderingen heeft gehouden. Altijd als er in mijn leven iets veranderde, kostte het de grootste moeite om er aan te wennen en, helaas, om de veranderingen te accepteren.
Toen ik echt heel klein was, kostte het een week voor ik geaccepteerd had dat het nachtlampje naar een ander stopcontact was verhuisd.
Zo dus ook toen, een week geleden, mijn computer, na tien jaar trouwe dienst, besloot dat ze niet meer verder met me wilde gaan. Ze weigerde nog op te starten, tot op het punt dat zelfs de veilige modus niet eens meer kon worden geactiveerd.
Met wat advies van mijn vader probeerde ik nog wat oplossingen uit.
Ik duwde de installatie-CD van Windows 7 in de CD lade en gaf de CD de prioriteit bij het opstarten. Dat gaf me geen gehoor.
Ook het maken van een Boot Stick met de juiste software voor Windows 7 gaf geen gehoor.
Mijn vader had nog wat programma's op zijn zolder liggen, die hij nog over had van de tijd dat hij regelmatig computers repareerde voor zijn vrienden en collega's.
Zoals je waarschijnlijk wel kan raden, dat was ook met weinig succes. Zelfs de paardenmiddelen die alle computers weer op zouden moeten laten starten werden weerstaan door de computer.
Uiteindelijk hebben we de harde schijf losgemaakt en aan de computer van mijn vader gekoppeld. Die herkende de harde schijf gewoon, dus hebben we die computer gebruikt om een backup op te maken.
Het was wel typisch. Door de leeftijd van de computer zat ik al uit te kijken naar een nieuwe machine, maar de afgelopen weken liep ik steeds vaker tegen schijnbaar willekeurige problemen aan.
Soms liep de PC uit het niets vast. Blue Screens of Death werden steeds regelmatiger. Soms startte de computer zelfs op willekeurige momenten uit zichzelf opnieuw op, om dan halverwege het opstartproces er mee op te houden.
Bij het opstarten moest de PC vaak vijf of zes keer opnieuw opstarten.
Dus het was maar een kwestie van tijd voor het tijd werd voor een nieuwe.
Toen afgelopen vrijdag de PC kwam te overlijden, was het eigenlijk twee weken te vroeg. Twee weken later, oftewel vandaag over een week, zou ik mijn salaris weer ontvangen.
Stilletjes had ik gehoopt dat de computer het tot die tijd vol zou houden, maar het mocht niet baten.
Dat weekend was ik te druk om het centrum in te duiken.
Maandag ging de MyCom pas om 13.00 uur open, dus dat was ook geen optie.
Uiteindelijk liep ik op dinsdag de MyCom binnen, pakte de eerste verkoper die ik zag bij zijn kraag, en vertelde hem wat ik wilde.
'Een simpele machine voor tekstverwerking, internet en een paar oudere spelletjes.'
Zo gezegd, zo gedaan. Binnen tien minuten was ik €450 armer en een nieuwe computer rijker.
Nadat ik het apparaat naar huis had verplaatst, kon ik direct beginnen met het installeren en opbouwen van het apparaat.
Aangezien het een Windows 8.1 machine is (want daar kan je tegenwoordig niet meer omheen) en mijn Microsoft Surface dat ook is, kon ik in één keer alle instellingen van mijn Surface overhevelen. Vervolgens heb ik de computer open geschroefd, mijn oude harde schijf er aan gehangen en alle gegevens overgeheveld die ik wilde bewaren.
Dus die eerste backup was nogal nutteloos, maar dat maakt niet uit. Beter mee verlegen dan om verlegen, immers.
Alles bij elkaar genomen was ik, dankzij mijn Surface wel al redelijk gewend aan Windows 8...
Maar om het nou op het grote scherm van mijn PC te hebben... Ik weet niet...
