Het einde en het begin

Afgelopen zondag was het begin van het einde van een campagne van vele jaren.

Een lange tijd geleden, enkele jaren zelfs, werden twee jongedames uitgenodigd om door een van mijn vrienden om geïntroduceerd te worden in Dungeons and Dragons. Eén van de twee kende die vriend van zijn opleiding tot game-programmeur aan de HKU en de andere was een vriendin van de eerste. Het was een unieke kennismaking.

Voor het spel, waar ik ook aan mee deed, gebruikte ik een karakter dat ik al een tijdje klaar had staan en eigenlijk voor een ander spel had willen gebruiken, ware het niet dat ik, door verwarring, voor een ander karakter had gekozen in dat spel. Achteraf gezien, maar goed ook.

Als Mialee zichzelf niet in de rij bij de wachters van Altera had gevonden, had het verhaal misschien heel anders gelopen.

Mialee, elfse Ranger

 De campagne van Mialee, die later als de Altera Campaign bekend werd in onze vriendengroep, begon als een introductiespel met vier geplande sessies. In die sessies redden we een dorp, slopen we door een dwergenstad en leerden we dat de stad werd bedreigd door een Mind Flayer - wezens die je hersenen eten voor ontbijt. Aan het einde hadden we de dwergenstad gered en waren we helden en, helaas, leek dat het einde te zijn van de Altera Campaign.

Gelukkig hadden we allemaal de smaak goed te pakken en smeekten we de Dungeon Master of we niet verder konden gaan. De DM ging akkoord en creëerde twee nieuwe bedreigingen voor de groep om op te lossen - tegelijkertijd. De groep splitste zich op.

Een groep ging naar de stad Lithilien, welke belegerd werd door een leger van schaduwwezens. De andere groep ging naar een zilvermijn, waar de laatste tijd onverklaarbaar allemaal wezens vanuit de diepste planes uit kwamen.

Mialee's dorp en familie waren vernietigd en gedood door drow, die onder andere uit de zilvermijnen kwamen. Zij besloot naar de zilvermijn te gaan en ik maakte een ander karakter voor de reis naar Lithilien.

Melody was een Doppelganger. Ze kon vrijelijk van vorm veranderen en zich voordoen als iedereen die ze minstens een keer gezien had. Ze was ook een man eater in de trant van 'ik kan alles zijn dat je maar wil, schatje', wat grappig was om te doen aan tafel.
 

Melody, Changeling Sorcerer

De groep die naar Lithilien ging kreeg een kristal mee dat schaduwwezens gevangen kon zetten als ze het konden zien. Het plan was om de stad te infiltreren en, wanneer ze binnen waren, het kristal op de hoogste toren te zetten, zodat alle schaduwwezens vast zouden worden gezet in het kristal. Het was een strak plan.

Helaas dolf Melody het onderspit voor ze de stad binnen kon komen, grotendeels door haar eigen hoogmoed en de belofte dat ze het belegerende leger wel even kon infiltreren en van binnenuit kon verzwakken. Het was natuurlijk wel heel leuk, maar het grootste gevecht moest uit worden gevochten zonder mijn inbreng.
 

Het einde van Melody

Gelukkig wonnen de helden en konden, uiteindelijk, alle schaduwwezens gevangen gezet worden. Eén van de karakters, min of meer de leider van de groep, nam het kristal mee en beloofde het in veiligheid te houden.

Ondertussen was Mialee naar de zilvermijnen aan het gaan met enkele nieuwe vrienden en collega's.

Eén van die collega's was Clint Beastwood, een schaduwwezen niet geheel ongelijk aan de schaduwwezens die Lithilien aan het belegeren waren. Hij was groot, sterk en dom, maar toonde aan een goede bondgenoot te zijn toen de groep naar een andere wereld reisde en op zoek ging naar de bron van het portaal waarmee de duistere wezens naar de wereld van Altera kwamen.

Toen ze de bron hadden gevonden, besloot een derde bondgenoot, Nadarr, de sterk magische bron aan te vallen en met een daverende klap open te laten gaan. Een vierde bondgenoot ging meteen aan de slag met het creëren van een nieuw portaal als vluchtweg terwijl Mialee, Clint, Nadarr en twee dwergenbroertjes alles op alles zetten om hem en de slaven die ze hadden bevrijd te beschermen. Uiteindelijk slaagden ze er in om te ontkomen, maar helaas werd Nadarr gevangen genomen en hebben ze hem vervolgens nooit meer gezien.

Toen de groep uit het portaal stapte en het achter hen dicht klapte, stonden ze oog in oog met Tom, de man die had beloofd het kristal met de schaduwwezens veilig te houden. Vrijwel meteen viel Clint aan en vernietigde hij het kristal, waardoor alle schaduwwezens die er in gevangen zaten werden vrijgelaten.

Mialee wilde Clint ter plekke doden. Hij had het werk van haar collega's ongedaan gemaakt en Lithilien opnieuw in gevaar gebracht. Helaas werd haar dat niet toegestaan en, terwijl Clint tot koning van de schaduwwezens werd verheven, vluchtte Mialee de stad uit en ging ze, via een portaal waar ze per ongeluk op was gestuit, weer terug naar de duistere onderwereld, waar ze haar tijd ging besteden aan het doden van de wezens die ze haar hele leven als vijanden had gezien.

Jaren later stapte Akneth, mijn nieuwe drow karakter, door een portaal de wereld van Altera in.

Akneth, Drow Ranger

Akneth was in-en-in slecht, uit op chaos en het doden van zo veel mogelijk elven. Ze was ook geobsedeerd met make-up, want als ze niet voorzichtig was, zouden mensen er nog achter komen dat ze eigenlijk zelf een elf was die niet doorhad dat ze een elf was.

Akneth reisde wat rond, op zoek naar chaos, tot ze er in slaagde om zichzelf gevangen te laten nemen in het dorpje Altera. Het hoofd van de wacht van Altera was net gedood en vervangen door een dwerg genaamd Arya en Akneth had het briljante plan om het nieuwe hoofd ook te doden, in de hoop dat er een incompetentere persoon voor in de plaats zou komen.

Ze slaagde er in om Arya te doden, maar werd helaas uitgeschakeld en gevangen genomen terwijl ze probeerde om te ontkomen. De mensen die haar vingen pakten haar haar uitrusting af, wasten haar, en kwamen er achter dat het Mialee was die onder al die make-up en haarverf zat. Helaas was Akneth niet bereid om te luisteren, wild en woedend, en ze werd vastgeketend met een klein half-elf meisje genaamd Shanine en een dragonborn genaamd G'raug'r.

G'raug'r bevrijdde Akneth van haar bonden en, samen met Shanine, wie een vierde gevangene veranderde in een krankzinnige demon om een afleiding te verzorgen, vluchtten ze uit Altera.

Shanine leidde de andere twee naar haar meesteres, een dwergenmeisje genaamd Sam.

Sam beloofde Akneth en G'raug'r oneindige macht, iets waar de twee graag mee akkoord gingen. Als beloning voor hun belofte kregen ze elk een duivel in hun lichaam gevangen gezet, waardoor ze de macht van die duivel aan konden wenden voor hun eigen doeleinden. Daar zat natuurlijk een contract aan verbonden, waarvan de consequenties verregaand waren als het verbroken werd.

Akneth voerde met veel plezier taken uit voor Sam. De duivel die ze in zich had gekregen had haar lust vertienvoudigd, dus haalde ze er de grootste lol uit om vijanden uit te schakelen en hun bewusteloze lichamen mee te nemen. en te verkrachten, of om diezelfde verkrachtingen uit te voeren op wezens die nog bij bewustzijn waren.

Ik heb een paar keer wat grenzen opgezocht in die periode.

Bij de vernieting van een stad had Akneth een vriend opgedaan, Jule, die met haar mee kwam op verschillende opdrachten. Eén van die opdrachten bracht hen naar een verborgen tempel voor een ondode god genaamd Morbid, waarbij Akneth er uiteindelijk in slaagde om dichter bij de god te komen en zijn religie te accepteren.

Morbid ontbond het contract tussen Akneth en Sam en stuurde Jule en Akneth op reis om een andere volger van Morbid te helpen.

Helaas misdroegen de twee zich onderweg net iets te veel en werden ze gevangen genomen.

Tegen die tijd was Akneth, mede dankzij haar oncontroleerbare lust, zwanger geraakt. Ze beviel in gevangenschap en werd toen, met haar baby, gevonden door Elise.

Elise was al heel lang een soort adviseur van de groep met 'goede' mensen geweest. Ze was een machtige magiër die goed bekend was met Mialee.

Toen Elise Mialee tegenkwam, in gevangenschap en met aanvallen van woede en krankzinnigheid, besloot ze te proberen om Akneth te repareren om Mialee terug te krijgen. Ze slaagde er in, waardoor ze een sterk beschadigde Mialee terug kreeg die zich alle afschuwelijke dingen die ze als Akneth had gedaan nog kon herinneren.

Mialee wilde de schade die ze had gemaakt proberen te repareren en nam alles dat ze aangeboden kreeg om dat te doen aan.

Mialee, vechend om haar fouten goed te maken

Bij een van die opdrachten kwam ze er achter dat Sam niet zomaar willekeurig chaos aan het aanrichten was. Sam was een demon, dat wist Mialee al, en ze was druk bezig met het creëren van een portaal om nog meer demonen de wereld in te krijgen.

Mialee en kornuiten gingen dat natuurlijk voorkomen.

Terwijl ze zich voorbereidden op wat geheid een afschuwelijke veldslag ging worden, maakte Mialee haar eigen voorbereidingen door Elise te vragen of ze de duivel die in haar lichaam was geplant konden versterken. Mialee werd toevertrouwd aan een gouden draak met de juiste connecties, die haar in contact bracht met een afgezant van een duivel.

Het contract dat Mialee afsloot was niet goed. Ze zou 24 uur aan onmetelijke kracht krijgen, maar aan het einde van die 24 uur zou ze haar onsterfelijke ziel kwijt zijn en, in essentie, sterven en voor eeuwig branden in de hel. Ze vond het het waard, om Sam te doden en wraak te nemen voor wat ze Akneth allemaal had laten doen.

Mialee, in haar duivelse vorm

Helaas duurde het niet lang voor het contract met de duivel Mialee corrumpeerde en haar gevoelens van spijt en wil om haar fouten te herstellen subtiel werd omgezet in een drang naar wraak en de wil om de mensen die Akneth hadden gebruikt te doden. Sam stond nog steeds op nummer één, maar helaas wist Mialee ook dat Clint de directe oorzaak was van het ontstaan van de kwaadaardige Akneth. Hij stond voor haar op nummer twee.

Niet dat ze dat vermeldde, natuurlijk. Dat hield ze tactisch stil.

Dus, toen het moment was aangebroken en de vele legers van de wereld tegenover elkaar stonden, was iedereen klaar om te gaan.

De DM had een uniek systeem verzonnen om de DnD regels te gebruiken voor gevechten tussen hele legers. In die regels waren verwijzingen naar en karakters uit het verleden van het spel geplaatst, waardoor er hele lijsten aan namen in stonden. Het was hilarisch om te lezen en de gevechten tussen de legers waren interessant om te zien, vooral vanwege het moraalsysteem dat de DM had verzonnen dat op een gegeven moment leidde tot een massale vlucht van de vijandige legers, maar gelukkig besloten de helden, waaronder dus Mialee, de grootste gevechten te omzeilen en rechtstreeks naar de stad waar Sam zich had verscholen te reizen.

Eenmaal binnen vocht de groep zich door een paar bewakers en stonden ze voor een deur met een puzzel. Het duurde even voor we er doorheen waren, maar uiteindelijk lukte het en kwamen ze aan in een nieuwe hal, welke was gevuld met valstrikken en nog zo'n deur aan het einde. Het was pittig, vooral aangezien we constant werden aangevallen, maar uiteindelijk kregen we ook die tweede deur open en kwamen we de bron van de aanvallen tegen.

Schijnbaar, ergens in een grijs verleden, hadden een paar van mijn vrienden vrij demonische karakters gespeeld. Vier daarvan waren verenigd naar één karakter dat met veel plezier met zeisen en bijlen smeet en iedereen aanviel op zijn eigen manier.

Gelukkig werd hij snel naar een andere dimensie verbannen en was het voor de aanwezige mensen makkelijk om zich voor te bereiden op zijn terugkomst. Toen hij terug kwam, stonden er acht mensen klaar om op hem in te hakken. Dat was ook het moment dat iedereen besloot om hoog kop de dobbelstenen te gooien en er een hoop kritieke voltreffers werden gemaakt. Het duurde daarna niet lang meer, vooral aangezien op dat moment iedereen een enorme moraalboost had gekregen en zware klappen uit begon te delen. Toen de samengetrokken monstrositeit viel, werden zijn wapens, een bijl, een zeis en een staf, opgepakt door de verschillende aanwezigen.

Tegen die tijd waren we al weer ruim zeven uur aan het gamen en besloten we even pauze te houden en eten te halen. Het was wel even nodig na alle opwinding en, door op te splitsen, kon de DM zich alvast voorbereiden op het enorme, afsluitende gevecht dat komen ging.

De groep kwam binnen bij een portaal dat, door Sam, werd opgewekt via een enorm kristal. Door het portaal kwamen schimmen, maar die leken onbelangrijk toen we zagen dat Antakis, een voormalige bondgenoot van de groep, en Shanine bij Sam stonden.

We vielen aan, maar Sam liet de vloer zakken. Mialee had er geen last van, ze had haar duivelse vorm al lang geactiveerd, waar haar vleugels bij kwamen kijken, dus bleef ze hangen terwijl de rest naar beneden viel.

Terwijl Mialee en enkele van de snellere karakters snel aanvielen, werden de mensen in de put die was ontstaan aangevallen door een vernietigende aanval. De paar mensen die er door gegrepen werden kregen er flink van langs, waarna we begonnen met het vernietigen van de demon Sam en haar vrienden.

Het duurde niet heel lang voor we meerdere vijanden tot een bloederig hoopje hadden teruggebracht, zonder zelf echt verliezen te lijden. Ik had zelfs het gevoel dat dingen TE goed gingen, maar dat gevoel verdween snel toen Sam besloot haar ware vorm aan te nemen en een enorme demon werd. Vervolgens voerde ze ook haar afschuwelijke, allesvernietigende aanval weer uit, wat onprettig was te noemen.

We bleven natuurlijk op haar in hakken, ook toen ze naar het portaal, dat nog steeds demonen uit aan het spugen was, begon te lopen. Een van de karakters besloot tussen haar en het portaal in te gaan staan en werd er terstond doorheen geduwd, waar hij neer werd geslagen door de vele demonen die stonden te wachten om er doorheen te komen. Gelukkig (of, in mijn geval, met het verraad in mijn achterhoofd, helaas) slaagden we er wel in om hem weer terug te krijgen, waarna het doden van Sam niet lang meer duurde en mensen begonnen met het uitschakelen van het portaal.

Dat was, min of meer, het moment dat Mialee besloot dat het tijd werd om Clint uit te schakelen. Doel één was bereikt, dus werd het tijd om doel twee te gaan volbrengen.

Helaas besloot de duivel die in haar zat op haar in te praten. Ze werd overtuigd om eerst Clint te martelen door zijn vrienden voor zijn ogen te doden, dat zou hem immers meer kwetsen.

Maar de andere mensen waren met nog veel te veel en waren lang niet zo gewond als Mialee had gehoopt. Ze kreeg er twee goeie klappen in, voor ze werd teruggedreven en er een bijzonder sterke demon achter haar aan kwam. Zelfs de tussenkomst van Jillian, de onzichtbare moordenaar waarvan iedereen dacht dat hij dood was, kon haar niet helpen, dus werd ze gedwongen om te vluchten.

Hoewel de missie volbracht was, was het laat en herinner ik me nog heel goed de frustratie die ik voelde terwijl we afscheid namen en ik naar huis reed. Het was een fantastisch spel geweest en we hadden natuurlijk het overkoepelende doel bereikt, maar toch vond ik het jammer dat mijn persoonlijke doelen niet volbracht waren.

Al is het waarschijnlijk wel beter, aangezien anders echt iedereen dood was geweest. Het zou een deprimerend einde zijn geweest...

Nu hebben we een hoop afgerond en kunnen we eindelijk eens aan wat nieuws beginnen. De Chaos Nobles staan al op ons te wachten, dus dat gaat een ding worden...