Gears of War... Met familie

Alweer een tijdje terug, in juli van 2013, heb ik een beschrijving gemaakt van de verschillende games die ik niet in ging ruilen in de winkel, waaronder games als Army of Two, HAWX en, zoals de titel al suggereert, Gears of War.

Destijds had ik het er over dat ik Gears of War en Gears of War 2 allebei met mijn broertje had uitgespeeld, maar dat de XBOX van de woonkamer naar mijn slaapkamer was verplaatst voor Gears of War 3 uit kwam, wat betekende dat ik dat spel in mijn eentje uit heb gespeeld. Het was nog wel leuk, maar toch miste ik wat. In juli was ik er pessimistisch over dat ik ooit nog een keer de co-op van Gears 3 uit zou spelen, maar ik had me er bij neergelegd en kon er mee leven.

Wat ik niet had verwacht, was dat mijn broertje afgelopen zondag avond, nadat ik terug kwam van mijn werk, mijn kamer binnen kwam lopen en vroeg 'zullen we morgen avond eens Gears gaan doen?'.

Natuurlijk moest ik ja zeggen. Niet alleen was het voor mij nog steeds een doel om met hem de co-op campagne uit te spelen, ook had ik al een tijdje het gevoel dat de manier waarop we over onze relatie met elkaar praatten eigenlijk net iets te veel waarheid bevatte. We zitten allebei op onze kamer onze eigen dingen te doen, maar als we samen werken of aan tafel in gesprek zijn kan je zien dat we veel dingen gemeen hebben.

Dus, maandag avond, nadat hij terug was gekomen van zijn zwemmen, pakte ik mijn lang ongebruikte tweede controller, duwde die in zijn handen, en deed Gears of War 3 in de CD-lade van de XBOX.

Gears of War 3

Nu is die jongen een PS3 gamer, dus was het voor hem weer even wennen aan de XBOX controller, die toch enige verschillen toonde met die van het apparaat van Sony. Hij was er echter binnen no-time aan gewend en rende net zo hard achter mij aan, op zoek naar de volgende lading Lambent om te beschieten.

Hij vond al snel de Longshot, waarmee hij van een afstandje heerlijk de verschillende vijanden uit kon schakelen terwijl ik meer naar voren rende en alles bezig hield, waarbij ik helaas vaak snel overrompeld werd en weer geholpen moest worden. Toen de Retro Lancer beschikbaar werd, waarmee je een rennende aanval uit kan voeren die, als je contact maakt met een vijand na een korte aanloop, alle normale vijanden in één keer uit schakelde, merkte ik pas echt dat onze stijlen zo veel van elkaar verschilden dat we elkaar nog maar amper in de weg zaten. Hij werkte van een afstandje en schoot af en toe een doelwit van me af voor ik het kon bereiken en ik zat er midden in en spieste af en toe een vijand waar hij net op aan het richten was aan mijn bajonet.

De dag daarna, dinsdag, zou hij eigenlijk met zijn scouting groep een vuurtje gaan bouwen en gezellig gaan doen. Ik had die ochtend een BHV cursus en was die middag, in verband met de problemen met het spoor, met de auto naar het buurthuis gegaan. Onderweg terug naar huis ging ik nog even langs de Albert Heijn, waar ik een bericht binnen kreeg. Het was mijn broertje, die me vroeg of ik nog plannen had die avond. In verband met het slechte weer gingen zijn scoutingplannen niet door en had hij een avondje tijd te doden.

Op maandag avond hadden we twee van de vijf acts afgerond, we zouden net terug gaan naar Anvil Gate toen we besloten om er een einde aan te breien. Ik moest de volgende ochtend immers naar die eerder genoemde BHV cursus en moest er weer vroeg voor op. Dinsdag had mijn broertje duidelijk de smaak te pakken, want we rondden het spel meteen af, waarbij we tot in de kleine uurtjes door zijn gegaan. Tegen het einde hadden we een hoop lol en een hoop geschiet er op zitten. We waren allebei een paar keer de reden van een reload geweest. We hadden op elkaar gescholden, we hadden samen gelachen om stommiteiten.

Het was fantastisch.

Net, na het eten, vroeg hij of we verder konden gaan met Gears of War: Judgement. Natuurlijk zei ik ja.