Solliciteren

Na een periode van stilte besluit ik dan toch maar weer eens aan de slag te gaan met dat blogje van mij. Het is nu bijna negen maanden geleden dat ik het laatste verhaaltje heb geschreven, over een lading boeken die ik zelf had gelezen, maar recentelijk werd het mij toch maar weer aangeraden om weer eens te beginnen.

Sinds april ben ik aan het solliciteren om eens een keer de echte wereld in te kunnen gaan. Hiervoor heb ik een training gevolgd en ben ik naar verschillende lezingen en workshops gegaan van mensen die er verstand over hebben. Bij twee van deze workshops was een man aanwezig die heel lang bij de ING had gewerkt als Web Editor en Content Manager, naast vrijwilligerswerk bij de plaatselijke tak van RTV als redacteur. Allemaal fantastische dingen, waarvan ik weet dat het voor mij geen straf zou zijn als ik daar ook mijn carrière in zou kunnen maken.

We raakten in gesprek - hoe had ik anders al deze dingen over hem kunnen weten - en hij raadde mij aan om een portfolio op te bouwen. Ik zei hem dat ik wel een blogje had, maar dat het al enkele keren in ernstig verval was geraakt. Hij raadde me aan om gewoon weer te beginnen met schrijven en me geen zorgen te gaan maken dat ik schrijf over wat mensen interessant vinden, maar dat ik schrijf over dingen die mij bezig houden.

Dat deed me denken aan het blog dat mijn vader een lange tijd had onderhouden, Middelpunten. Hij was er mee begonnen om te schrijven over zijn tocht naar de verschillende middelpunten van Nederland, maar was vervolgens verder gegaan met vertellen over de verschillende dingen die hem gebeurden en die hem bezig hielden. Hier kwam vaak een heleboel onderzoek bij te pas, omdat hij een hekel heeft aan incorrecte informatie geven, dus was vaak te zien hoe hij peinzend achter zijn computer zat, met boeken voor zijn neus en hele verhalen uitgeschreven op kladblaadjes met schetsen en tekeningen er naast. Het was indrukwekkend om te zien, vooral als je keek naar de verhalen die er soms uit kwamen rollen over, bijvoorbeeld, de Watersnoodramp, die zijn vader - mijn opa, dus - had meegemaakt.

Ik had nooit nagedacht over het maken van een portfolio voor mijn sollicitaties. Volgens mij is dit blog wel ooit zo begonnen, omdat ik graag als collumnist wilde gaan werken en ik wilde oefenen in het schrijven van teksten, maar dat doel is verloren gegaan na de eerste grote stilte. Met dat in het achterhoofd heb ik vandaag dan toch weer een app gedownload voor mijn Microsoft Surface - want waarom zou je nog je browser gebruiken, tegenwoordig? - en ben ik begonnen met tikken terwijl mijn moeder en haar vriendin in de woonkamer aan het knutselen waren.

Gezellig!